Tannie Marie ( Sussie) Mostert

Cielie Mostert Theunisen se onthou.

Ma Mossie het ons geleer om die lewe te vat soos dit kom en om die beste daarvan te maak. Om te lag al wil jy huil. Om die humor in elke situasie, al is dit ‘n slegte situasie, raak te sien. So het ons o.a. Kobie en die invloed van ‘n gestremde op ‘n familie leer hanteer.

Sy het ons geseën met haar talente … skeppend met woorde en met haar hande. Sy was so lief om kosmos te skilder en was mal oor ‘n donkie. In my huis, en ook in my skoonma se huis, is donkies wat sy geteken het ... altyd saam met blomme. Oom Willie, ek hoor by Nico dat oom ook nog ‘n skildery van haar in jou kamer het ...

Sy was ‘n wyse vrou en bitter baie lief vir haar mense. Ek dink van al die kinders was ek die meeste bederf omdat sy vir 15 jaar by ons ingewoon het. My kinders het wonderlike herinneringe aan ‘n dierbare ouma.

Haar lewensteks was Spreuke 30:7-9:

Net twee dinge vra ek van U; moet my dit tog nie weier nie:

Moenie toelaat dat ek vals is en lieg nie;

Moet my nie arm maak of ryk nie,

Gee my net die kos wat ek nodig het, sodat ek nie te veel het en U verloën nie en sê: Wie is die Here?” nie, en sodat ek nie arm word en steel en my God se Naam oneer aandoen nie.

Ek onthou al van kleintyd af haar vertellings oor haar korrespondensie met Fanus Rautenbach met ‘n program wat hy op afrikaanse radiodiens gehad het. Sy was dink ek minister van “Huis-en-haard en plaaslike aangeleenthede”. Sy het haarself “Boervroutjie” genoem. As ek reg onthou het hy partykeer ook per telefoon gesels met haar. Dit was in die omgewing van 1964 – ek was maar toe 5 jaar oud en Kobie nog nie eens daar nie. Lank gelede....

Sy het baie vertel van die plaas en ek dink sy was maar ‘n alleenkind so in haar eie verbeeldingswereld. Sy het o.a. vertel van al haar katte wat in die stad gaan werk het en wat vir haar baie geld sou inbring volgens die boeties se stories .... later eers besef hulle is van kant gemaak. Syt vertel syt ‘n draadpoppie gehad – lank en maer – en hoe sy vir die poppie klere gemaak het. Sy het ook haar katte aangetrek.

Vertel van nagmaal naweke. Dit het altyd vir my so lekker geklink.

Vertel van perdekar ry dorp toe. Ouma het altyd ‘n hekelwerkie by haar gehad en al sou die perdewa probleme langs die pad optel, het sy gesit en hekel om die tyd om te kry.

Vertel van nuwejaar en hoe almal bymekaar aangesluit het op pad na ‘n piekniekplek.

Vertel van troues en ‘n storie van “pen steek” of so iets – al die jong manne te perd - wat  ‘n troutradisie was en dan het jy die wit vlag gewen wat jy dan heel voor op jou perd tot by die onthaal kon neem . Een keer het oom Flip die vlag gewen wat ‘n groot storie is as jy gewen het ... dalk onthou Oom meer van dit.

Sy vertel van ouma en oupa wat so vroegoggend stiltetyd gehou het en dan ook saam halleluja liedere gesing het. Ek onthou vaagweg daarvan maar was maar pas 5 toe ouma oorlede is.  Soms wonder ek of mens regtig onthou ... as ek so praat van vaagweg ... en of dit ‘n mens se verbeelding is en omdat jy die opset van die plaas in herinnering kan roep, jy jou eie onthou rondom vertellings bou ...

Sy het vertel van ‘n Van den Berg gesin waarvan die pa so vroeg oorlede is en daar ek dink 9 kinders was wat toe in die weeshuis geplaas is omdat sy nie voltyds na hulle kon omsien nie want sy moes toe as verpleegkundige voortgaan met haar werk. Die kinders het dan skoolvakansies huis toe gekom.Sy het vertel die tannie Van den Berg het jaarliks ‘n trommel vol koekies gebak wat sy vir die kerk se basaar gestuur het. Ouma moes dit dan by die basaar besorg. Ma Mossie het altyd so geloer na die koekies, mooi verpak in hopies, soort by soort en so lus geword daarvoor maar sy kon niks daarvan eet nie want Ouma het gese dit is die kerk se goed. Hier in Pietersburg is een van my groot vriendinne Isabel van den Berg en toe sy en ma Mossie een dag so lekker sit en gesels kom my ma agter dat Isobel se man Johan, een van die Van den Berg kinders is.  Oupa het hul altyd op die stasie gaan haal met skoolvakansies en dan weer op die trein gaan sit as die skole weer begin. My ma het altyd saam gery. Sy het groot agting gehad vir die Tannie Van den Berg wat altyd gesorg het dat die kinders na ‘n skoolvakansie skoon en netjies terug is skool toe vir die volgende termyn. 

Sy het vertel van iemand wat sy vrou met ‘n byl dood gekap het en toe na ouma toe gekom het vir hulp. Bebloed en hoe ouma gaan help het ... klink na ‘n riller storie.

Syt vertel van Tannie Sus toe sy al uit die huis was en “slim” gaan word het in die stad, ouma se huis so kom herrangskik het as sy naweke kom kuier het. Ouma het dit maar toegelaat en as tannie sus terug is stad toe, alles maar weer teruggeskuif het soos dit was. Ek dink my ma en ouma se persoonlikhede was baie dieselfde ...

Ma Mossie was deur die plaasvolk “Mapir” genoem wat iets beteken het soos “Die ounooi het jou gekry toe sy al oud was”.  Syt ‘n gediggie geskryf van

                Seringboom bessie,

                Seringboom blom

                Mapir, Mapir,

                Jy’t huis toe gekom.

Die seringboom beteken in my onthou “plaas”.  Die skoppelmaai. Die buite koelkamer. Die rieme aan die takke. Die lekker speel ... oupa het sy tabaksakkies vir my gebere en as ek kom kuier het het ek die sakkies vol seringbessies gemaak en huis toe gevat. Om wat mee te maak??

Hy het ook ‘n sakkie vol sente vir my gegee vir sommer net ....

Ek onthou haar stories van die Patsies ... die hasie familie ...  en hoe sy altyd situasies in die huis ingeweef het in haar vertellings en ons so lewenslesse geleer het. Kon nooit verstaan hoe die hasies so alles van ons doen en late kon weet nie. As ons gevra het hoekom ‘n babatjie se naels vuil kan raak want hulle slaap dan net heel dag het sy o.a. gese dit is omdat hulle in die aand in die Patsies se tuin moet gaan werk. Met groot wysheid en ‘n lewendige verbeelding het sy ook ons lewens met woorde en stories helder ingekleur ...

Die volgende is ook deur haar geskryf ...

“Ek sien in my gees die glorie en die almag van die Heer. Die Allerhoogste wat in liefde oor sy Koninkryk regeer ....”

Wanneer ek hierdie lied sing of hoor dan voel dit vir my asof ek reeds in marsjeer deur die mooi roomblink pêrelpoort. Ek sien die onbeskryflike fondamente van die 12 soorte edelstene, loop verby die engel wat op wag staan, verby die wonderlike goue lig wat jou toevou en omstraal, loop langs die kristal helder stroom by die boom van die lewe verby, op die blinkende goue strate tot voor die troon van God. Dit alles is so onbeskryflik mooi en waar en reg. Die Here God verlig alles en die Lam is sy lamp.

Die Grootsheid hiervan kan by die lees alleen my laat voel soos ‘n opgerolde wurmpie.

Genade is dat ek nie vir die Nuwe Jerusalem hoef te wag nie. Ek kan reeds nou voor God se blinkende, winkende troon staan, so maklik soos: buig af, maak jou oë toe en jou gemoed oop en sing: “Loof Hom, prys Hom Halleluja. Hy is Koning, Hy regeer